Wschodnia część wyspy to zasnute mgłą wzniesienia oraz wysokie klify, które, poza kilkoma wyjątkami (Pozo de Las Calcosas, Charco Manso, Tamaduste i La Caleta), uniemożliwiają dostęp do morza.
Valverde
Villa de Santa Maria de Valverde, potocznie nazywana Valverde, leżąca w północno-wschodniej części wyspy, na wysokości około 600 m n.p.m., to stolica El Hierro. Jako jedyna spośród stołecznych miast archipelagu nie ma bezpośredniego dostępu do morza. Nazwa najmniejszej kanaryjskiej stolicy pochodzi od hiszpańskich słów valle verde (zielona dolina), co jest zapewne nawiązaniem do koloru wzgórz otaczających miasto.
Chociaż w Valverde skupiają się wszystkie najważniejsze instytucje i urzędy wyspy (m.in. Cabildo Insular dc Valverde, Delegación de Gobierno, szpital, sądy), często spowite mgłą miasteczko w niczym nie przypomina typowej stolicy. Niskie zabudowania, wąskie uliczki, niewielki ruch samochodowy i zaledwie 1,8 tys. mieszkańców – to wszystko sprawia, że Valverde wygląda raczej na prowincjonalne miasteczko.
O historii Valverde nie wiadomo zbyt wiele – wszelkie dokumenty historyczne zostały zniszczone w pożarze z 1899 r. Przed hiszpańską konkwistą w miejscu obecnej stolicy była wioska Bimbaczów, nazywana Amoco. Założone najprawdopodobniej w XV w. Valverde było niczym niewyróżniającą się osadą aż do 1610 r., kiedy po straszliwym huraganie mieszańcy wyspy zaczęli szukać schronienia w okolicach obecnej stolicy. Od 1926 r. El Hierro jest siedzibą Cabildo Insular (Wyspiarska Rada Miejska).
Najważniejszym, i w zasadzie jedynym zabytkiem Valverde jest Iglesia Nuestra Seńora de la Concepción z XVIII w. Nieco powyżej kościoła rozciąga się otoczony białą kolumnadą plac Quintero Nuńez, z którego roztacza się piękny widok na miasteczko. Przy placu, nazywanym przez mieszkańców Valerde Plaża Cabildo, wznosi się budynek ratusza. Warto zwrócić uwagę na jego ciekawą fasadę w stylu kanaryjskim. Prace nad budową ratusza rozpoczęły się w 1910 r., jednak ze względu na problemy finansowe budynek ukończono dopiero w 1940 r.
W miasteczku ma również siedzibę muzeum etnograficzne Casa de las Quinteras, w którym można się zapoznać z kulturą i przeszłością pierwszych mieszkańców wyspy.
W planach jest także otwarcie Muzeum Historii Wyspy, w budynku naprzeciw kościoła, jednak nie wiadomo, kiedy dokładnie to nastąpi.
Przy wjeździe do miasta, naprzeciw szpitala wyrasta niewielka biała kaplica, Ermita de Santiago. Nie wiadomo dokładnie, kiedy powstała, jednak podejrzewa się, że jest to pierwsza budowla sakralna wzniesiona na wyspie. Niestety, po renowacji w XIX w. z pierwotnej budowli nie zostało zbyt wiele.
Bajada de la Virgen de los Reyes
Kiedy w 1741 r. wyspę nawiedziła susza, mieszkańcy zwrócili się z prośbą do biskupa o pozwolenie na uroczyste przeniesienie w procesji figurki Matki Boskiej od Trzech Króli z kaplicy na zachodzie wyspy aż do Valverde.
Na początku czerwca niezrażeni odmową pasterze udali się na zachód wyspy i pod osłoną nocy wyruszyli w procesji, modląc się o deszcz. Jak można się domyślić, upragniony deszcz spadł, a wdzięczni mieszkańcy do dzisiaj podtrzymują tradycję. Co cztery lata w czerwcu odbywa się La Bajada de La Virgen de los Reyes (następna w 2009 r.), nie tylko najbardziej popularne święto na El Hierro, ale także na całym archipelagu -w tym okresie populacja wyspy przynajmniej się podwaja, a zarezerwowanie noclegu graniczy z cudem.
Obchody zaczynają się o 5.30 mszą w Ermita de la Virgen de los Reyes. Następnie procesja wyrusza w stronę Valverde – jej uczestnicy mają do przejścia około 30 km wzdłuż wyspy, tak więc do stolicy docierają około 19.00. Procesję otwiera barwny korowód tancerzy ubranych w tradycyjne biało-czerwone stroje, którzy tańczą w rytm bijących bębnów. W drodze do Valverde procesja zatrzymuje się kilka razy – w czasie postojów zmęczonym pątnikom rozdaje się jedzenie i picie.
Podczas ośmiu dni, jakie figurka spędza w Valverde, w mieście odbywają się koncerty, pokazy lucha canaria itd. Radosne świętowanie trwa przez cały miesiąc, gdyż posążek odwiedza po kolei wszystkie miejscowości.
Trasę, którą przemierza procesja, zwaną Camino de la Virgen, oznaczoną jako GR 131, można przejść samemu o dowolnej porze roku – trzeba jednak zarezerwować sobie przynajmniej 8 godzin w jedną stronę.