Pierwsi mieszkańcy
Naukowcy są zgodni co do jednego – na Wyspach Kanaryjskich nie było rdzennych mieszkańców. Dzięki datowaniu radiowęglowemu wykopalisk udało się jedynie ustalić, że plemiona które na wyspach zastali Europejczycy, przybyły na archipelag najpóźniej 200 lat p.n.e. Pozostaje jeszcze rozwikłanie zagadki skąd i w jaki sposób.
Według relacji hiszpańskich konkwistadorów mieszkańcy Teneryfy byli wysokimi blondynami o jasnej cerze i niebieskich oczach. Informacja ta sprawiła, że przez wiele lat, bez większych sukcesów, szukano korzeni wyspiarzy wśród Basków, Celtów, a nawet wikingów. Ostatnie badania archeologów, antropologów kultury i lingwistów wskazują jednak na wiele podobieństw pomiędzy ludami zamieszkującymi Wyspy Kanaryjskie, a plemionami berberyjskimi -rdzennymi mieszkańcami północnej Afryki i Sahary.
Takie pochodzenie pierwszych Kanaryjczyków pozwoliłoby także wytłumaczyć jasną karnację mieszkańców Teneryfy – wielu Berberów ma niebieskie oczy i rude bądź jasne włosy (należą do odrębnego typu somatycznego wewnątrz rasy białej). Na podstawie tych badań naukowcy z uniwersytetu w La Lagunie doszli do wniosku, że pierwsi osadnicy przybyli na wyspy z rejonów dzisiejszej Tunezji i Maroka, jednak nie dobrowolnie – kilka plemion berberyjskich z głębi lądu zostało najprawdopodobniej zesłanych na wyspy w I w. p.n.e. przez Rzymian. Wyjaśniałoby to, dlaczego plemionom zamieszkującym wyspy obca była umiejętność żeglugi.
Ponowne odkrycie Wysp Kanaryjskich
Wydaje się, że w średniowieczu wszelki ślad o Wyspach Kanaryjskich zaginął. Wiadomo jednak, że wyprawiali się na nie portugalscy i hiszpańscy kupcy, handlarze niewolnikami, poszukiwacze skarbów i misjonarze. Pierwszą udokumentowaną wyprawę odbył ok. 1312 r. Włoch Lancelloto Malocello, którego imię zostało nadane wyspie Lanzarote. Kilka lat później, archipelag pojawił się na ówczesnych mapach, najprawdopodobniej za sprawą włosko-portugalskiej ekspedycji z 1341 r.